Διάβασα και άκουσα με μεγάλη προσοχή τις δηλώσεις του Κου Απόστολου Δοξιάδη για τη λεγόμενη 'κίνηση των 32', γνωστή και ώς 'Τολμήστε!', οι οποίοι έστειλαν και ανάλογη επιστολή στον Πρωθυπουργό. Πρόκειται κατά τη γνώμη μου για φρέσκο αέρα λογικής στον πολιτικό λόγο, κάτι που εγώ προσωπικά είχα πολύ ανάγκη! Η πολιτική πρόταση της εν λόγω επιστολής (όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ τουλάχιστον) είναι ουσιαστικά μία: Να σταματήσει ο λαϊκισμός και η ανευθυνότητα των πολιτικών κομμάτων και να γίνουν ουσιαστικές θεσμικές τομές στη χώρα μήπως και σωθούμε.
Τα κανάλια λένε και ξαναλένε για ΄νέο μνημόνιο, νέα μέτρα, κλπ' ο Κος Σαμαράς μας τα έχει πρήξει με την 'αποτυχία της πολιτικής του μνημονίου', όπως και τα κόμματα της αριστέρας (που ξαφνικά απέκτησαν ιδεολογική ταύτιση με το κόμμα που αντιπροσωπεύει υποτίθεται τον ταξικό εχθρό!) και πάει λέγοντας. Κάνεις, μα κανέις, δε λέει την αλήθεια όμως! Όπως πολύ εύστοχα τοποθετήθηκε ο Κος Δοξιάδης: "το πρόβλημα στο πρόγραμμα εφαρμογής του μνημονίου αφορά όχι το μνημόνιο, αλλά την εφαρμογή του!". Και φυσικά έχει απόλυτο δίκιο γιατί η ουσία του Μνημονίου ουδέποτε εφαρμόστηκε!
Σίγουρα, εφαρμόστηκαν τα 'εύκολα' (για άμεση υλοποίηση) μέτρα: η αύξηση της έμμεσης φορολογίας σε πολλά είδη (ως γνωστόν ο πιο άδικος -κοινωνίκα- τρόπος φορολόγησης) μέσω ΦΠΑ και λοιπών φόρων, η μείωση των μισθών, η αύξηση των άμεσων φορολογικών συντελεστών, η περικοπή κρατικών δαπανών, κλπ. Τι έγινε όμως με την καταπολέμηση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής; (μπήκε κανείς φυλακή και δεν το ξέρω;) Τι έγινε με τον ουσιαστικό έλεγχο της ασυδοσίας και ανομίας πολλών μεγάλων εργοδοτών (λέγε με media...); Τι έγινε με το (ουσιαστικό) άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και γενικότερα την απελευθέρωση της αγοράς; Τι έγινε με την φορολόγηση της εκλησσιαστικής περιουσίας; Τι έγινε με την αξιοποίηση (όχι απαραίτητα πώληση) της τεράστιας κρατικής περιουσίας; Τι έγινε με την προσέλκυση ξένων επενδύσεων; Τι έγινε με την μείωση των βουλευτών και κατάργηση του σταυρού προτίμησης; Όλα αυτά αποτελούσαν βασικούς στόχους της κυβερνητικής πολιτικής και προσωπικές δεσμεύσεις του πρωθυπουργού, οι οποίοι όμως δεν υλοποιήθηκαν (ούτε καν κοντά δεν φτάσαμε).
Δεν είμα μηδενιστής. Αναγνωρίζω ότι έχει γίνει σημαντική (ειδικά για τα ελληνικά δεδομένα) πρόοδος σε κάποιους τομείς όπως ο εξορθολογισμός των δαπανων/προμηθειών για ιατρικό υλικό στο ΕΣΥ, αλλά και η σημαντική μείωση που παρουσιάζει το έλλειμα στο εμπορικό ισοζύγιο (και οφείλεται όχι μόνο στη μείωση των εισαγωγών αλλά και στην σημαντική άνοδο των ελληνικών εξαγωγών).
Πρέπει όμως επιτέλους να σταματήσει ο λαϊκισμός. Δεν γίνεται για την κατάσταση της χώρας να φταίει ένα μνημόνιο που δεν έχει εφαρμοστεί στην ουσία του. Δεν γίνεται να μην μπορεί να γίνει τίποτα γιατί οι συνδικάλες της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, της ΑΔΕΔΥ νομίζουν ότι τους ανήκει το κράτος. Η σημερινή κυβέρνηση φέρει ιστορική ευθύνη, όπως και η αντιπολίτευση, να σώσουν τη χώρα και όχι τις καρέκλες τους! Αν έχουν λοιπόν cojones η μεν κυβέρνηση να εφαρμόσει ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις με πλάνο και προγραμματισμό, και η δε αξιωματική αντιπολίτευση να σταματήσει την κοροϊδία και το λαϊκισμό.
Υ.Γ. Όσο και αν τον αγαπάω για το μουσικό του έργο και την εν γένει παρουσία του...δυστυχώς αυτά που λέει τελευταία ο Μίκης είναι λαϊκισμοί βαριάς μορφής.
Υ.Γ.2: Ας θυμόμαστε όλοι, ότι το μνημόνιο, κατ' ουσίαν, είναι guidelines, γενικές γραμμές πολιτικής. Μας υποδεικνυει που πρέπει να πάμε, όχι συγκεκριμένο δρόμο για να φτάσουμε...αυτός είναι δική μας επιλογή!
