Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

Τι θα πεί...;

Χθές ξαφνικά μου ήρθε να σφυρίζω αυτό .

Νομίζω ότι συνοψίζει πολύ εύστοχα σε 2.20 λεπτά τι φταίει τελικά σε αυτόν τον τόπο...Προφήτης ο μεγάλος!

P.S. Ο τίτλος του τραγουδιού δεν αποτελεί σπόντα για κανέναν πρώην πρωθυπουργό...

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

The day the music died...Vol 2

Σε ένα από τα πρώτα άρθρα σε αυτό το blog είχα σχολιάσει πως το free downloading και γενικότερα η δωρεάν πρόσβαση άνευ όρων αργά ή γρήγορα θα οδηγήσουν σε τέλμα την ποιοτική μουσική. Ένας ακόμα λόγος κατά τη γνώμη μου που οδηγεί στο ίδιο αποτέλεσμα είναι ότι οι περισσότεροι νέοι ποπ και ροκ καλλιτέχνες είναι αρκετά ως πολύ βαρετοί, στα όρια του νερόβραστου (φυσικά και υπάρχουν εξαιρέσεις είναι όμως λίγες). Και δε μιλάω μόνο για τον Justin Bieber, τα boy bands κλπ. Όλοι σχεδόν οι σύγχρονοι σταρ ξεχειλίζουν από βαρεμάρα και politically correct συμπεριφορά...

Παραδείγματα άπειρα. Καταρχάς όλα τα μέλη της alternative/indie rock σκηνη (Kasabian, Snow Patrol, Coldplay, Arcade Fire κλπ), η οποία κυριαρχεί εμπορικά στους ροκ σταθμούς, μοιάζουν σαν απλούς καθημερινούς τύπους που δεν αποκλείεται να μένουν ακόμα με τους γονείς τους, και ας είναι μεγάλοι ροκ σταρ. Τα sex symbol πλέον είναι σχεδόν πάντα κοριτσάκια/αγοράκια που δεν μπορούν καλά-καλά να διαχειριστούν τους εαυτούς τους, σε σημείο που να παρουσιάζεται ως ξέκωλο η Christina Aguilera που είχε δηλώσει πριν λίγα χρόνια τι...; Ότι δεν είναι παρθένα και έχει αλλάξει 4-5 συντρόφους! Η ζωή των σταρ είναι δε τόσο ξέφρενη που η Amy Whinehouse έχει γίνει θέμα γιατί λέει παίρνει ναρκωτικά! Ά στο διάολο...! Εδώ 20 χρόνια πριν οι Queen είχαν στα πάρτυ τους νάνους με δίσκους με κοκαϊνη στο κεφάλι και ο Ozzy δάγκωνε ζωντανές νυχτερίδες on stage από τη μαστούρα...Οι παλιές groupies των συγκροτημάτων έβγαζαν βιβλία και απαριθμούσαν με πόσους ροκ σταρ έχουν πάει (και η λίστα συνήθως ήταν ατελείωτη...) και όποτε οι Guns n Roses πήγαιναν σε ξενοδοχείο έκαναν όλα τα δωμάτια λαμπόγυαλο! Για να μην μιλήσουμε για Keith Richards, Aerosmith  και τα συναφή...Σε λίγο θα βγει και τραγούδι κατά των ναρκωτικών, όπως το We are the world!

Το ζητούμενο στην υπόθεση φυσικά δεν είναι να προβάλλεται το sex ή η χρήση ναρκωτικών ως θετικά μηνύματα. Αυτά έτσι κι αλλιώς αυτά μπορεί να τα βρει ο καθένας ανά πάσα στιγμή. Αλλά οι περισσότεροι ακροατές ζητούν από τους rock/pop/movie stars να έχουν μια εικόνα που θα τους κάνει να ξεφεύγουν από την καθημερινότητα και θα τους παίρνει τα προβλήματα από το μυαλό. Ένας ροκ σταρ πρέπει να εμφανίζεται ως ένας άνθρωπος σχεδόν υπερβατικός, που θα ξεφεύγει από τα στενά, μίζερα πλαίσια της ζωής του μέσου ανθρώπου. Αυτού του είδους οι καλλιτέχνες είναι που θα εμπνεύσουν και την επόμενη γενιά μουσικών, οι οποίοι θα είναι και οι συνεχιστές τους: αυτοί των οποίων τη ζωή θα θέλει να ζήσει ένας 17χρονος και που θα ζηλεύει ένας 40άρης! Αυτό είναι άλλωστε και το νόημα της popular μουσικής ως μέσο διασκέδασης. Όπως πολύ εύστοχα το είχε θέσει ο Freddie Mercury: "Θέλω όσοι έρχονται σε ένα show των Queen να ξεχνούν για λίγο τα προβλήματα τους και να διασκεδάζουν με την καρδιά τους για 2 ώρες. Μετά μπορούν να φύγουν και να συνεχίσουν την καθημερινότητα τους". Εγώ πάντως όταν είδα τους Snow Patrol (που βγήκαν πριν τους U2 στο ΟΑΚΑ) το μόνο που σκεφτόμουν ήταν αν πρέπει να πάω τουαλέτα ή για μπύρες.

Η τάση λοιπόν στην mainstream μουσική είναι να υπάρχουν politically correct καλλιτέχνες που θα υπακούουν στους κανόνες του συστήματος και θα ζουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Και δυστυχώς όσο συνεχίζεται αυτό τόσο πιο βαρετή και ανέμπνευστη θα γίνεται η μουσική πραγματικότητα...