Still Rock n Roll...

Καλοί και αδικημένοι...

Βαρετοί και υπερεκτιμημένοι...

No more excuses...

Λέμε συχνά για τη χώρα μας, που όλοι την αγαπάμε, ότι είναι άτυχη γιατί έχει περάσει τουρκοκρατία, 2 παγκόσμιους πολέμους (με τον δέυτερο να περιλαμβάνει και κατοχή), εμφύλιο, χούντα κλπ. Συνεπώς, (χρησιμοποιούμε συχνά ως δικαιολογία) δεν μπορεί να συγκριθεί με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, γιατί όσο αυτοί ήκμαζαν άνετα, εμείς πολεμούσαμε με τον έναν ή τον άλλον ή και μεταξύ μας. Σωστό μέχρι εδώ; Ωραία. Τα δέχομαί όλα αυτα...Είναι σημαντικοί ανασχετικοί παράγοντες για την εξέλιξη οποιασδήποτε χώρας και είναι λογικό να σε πηγαίνουν πίσω. Ας δούμε και 2-3 παραδείγματα ακόμα όμως...

Η Γερμανία ενώθηκε ως κράτος περίπου το 1850-1860. Έκτοτε, έχει ηττηθεί σε 2 παγκόσμιους πολέμους (η Ελλάδα ήταν και τις 2 φορές με τους νικητές) έχοντας υποστεί και για τις 2 ήττες εξουθενωτικούς και ταπεινωτικούς όρους από τους νικητές. Επιπλέον, για 50 χρόνια ήταν ένα διχασμένο έθνος και όταν τελικά ενώθηκε έπρπε να καλύψει τεράστιες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες.

Η Ισπανία (για να αναφέρω και μια παρόμοια χώρα), αφού κατακτήθηκε το 19ο αιώνα από το Ναπολέωντα, μέσα στον 20ο πέρασε 4 χρόνια εμφύλιο (με 500.000 νεκρούς) και άλλα 40 τη δικτατορία του Φράνκο, κατά τη διάρκεια της οποίας ήταν εκτός ΟΗΕ και γενικά σε αποκλεισμό.

Η Ιαπωνία μόνο μέσα στον 20 αιώνα έχει επιζήσει από:

- Τον Α' παγκόσμιο (από την πλευρά των Συμμάχων)

- Τον 2ο ΣινοΙαπωνικό/Β' Παγκόσμιο ('37-'45)

- Τη ρίψη 2 ατομικών βομβών στα εδάφη της

- Αμερικάνικη κατοχή (μάλιστα!) το διάστημα 1945-1952

- Πάνω από 30 σεισμούς άνω των 6,5 ρίχτερ (η Ελλάδα έχει 6)

...και φυσικά όλα αυτά που περνάει αυτές τις μέρες!

Σε ποιό σημείο βρίσκονται οι χώρες αυτές σήμερα; Σίγουρα όχι στο καλύτερο της ιστορίας τους. Μπορούν όμως να ισχυριστούν ότι διαθέτουν (σε ένα μεγάλο βαθμό) σύγχρονες δομές σε παιδεία-υγεία-δημόσια διακυβέρνηση, κυβερνήσεις που παράγουν (κάποιο έστω) έργο, θεσμούς που λειτουργούν στο μεγαλύτερο βαθμό, και συγκεκριμένους αναπτυξιακούς στόχους για τα επόμενα 5 έτη. Προφανώς δεν χρειάζεται να αναφέρω αν τα παραπάνω ισχύουν για την Ελλάδα μας.

Καλές λοιπόν οι δικαιολογίες, αλλά έχουν και τα όρια τους...

Υ.Γ. Έχει κανείς αμφιβολία ότι η Ιαπωνία θα ξεπεράσει πλήρως τις συνέπειες της (αδιανόητης) καταστροφήςπου περνάει μέσα σε 1-2 χρόνια; Εγώ καμία!

Κόλλημα...

Το ξέρω είναι τελείως ανώριμο...αλλά έχω φάει μεγάλλο κόλλημα με το συγκεκριμένο!

You never give me your money

Παρατηρώ τελευταία, όπως αρκετοί, το σούσουρο που γίνεται με το κίνημα 'Δεν Πληρώνω'. Έχω καταλήξει τελικά πως πρέπει να είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις που και τα 2 αντιμαχόμενα μέρη έχουν ταυτόχρονα δίκιο και άδικο.

Από τη μία τα μέλη του κινήματος έχουν δίκιο ότι τα διόδια σε όλη την Ευρώπη είναι απείρως φθηνότερα αναλογικά με τη χρήση των δρόμων, όπως επίσης ότι ισχύει το 'διόδια ή τέλη κυκλοφορίας (όχι και τα 2 όπως εδώ), ανάλογα με το σύστημα κάθε χώρας. Από την άλλη όμως, και επειδή μιλάμε για σοβαρά κράτη, εκεί η φοροδιαφυγή είναι ελάχιστη σε όλους τους τομείς, με αποτέλεσμα η εκάστοτε κυβέρνηση να έχει κονδύλια για να ολοκληρώνει μόνη της το έργο (και συνεπώς να χρεώνει χαμηλότερα διόδια, απλά για να βγάλει το κόστος του έργου) και όχι να το αναθέτει σε λαμόγια κατσκευαστές κοινοπράκτες. Έχουμε λοιπόν, όπως και σε πολλά άλλα πράγματα, τους δρόμους και τα διόδια που μας αξίζουν!

Από την άλλη, η κυβέρνηση έχει και αυτή τα δίκια της να λέει ότι τις (ληστρικές και γενικώς απαράδεκτες) συμβάσεις με τις κοινοπραξίες, οι οποίες προβλέπουν ότι ΄πρώτα πληρονόμαστε και μετά φτιάχνουμε δρόμο' τις υπέγραψαν οι προηγούμενοι (ξέρετε, οι 'σεμνά και ταπεινά'...). Συνεπώς, είναι πλέον νόμιμες συμβάσεις και δεν μπορεί η τωρινή κυβέρνηση να τις προσβάλλει και να αλλάξει τους όρους τους. Από την άλλη όμως, είναι τραγικό να μιλάει ο Ρέππας για τζαμπατζήδες κλπ λες και ξαφνικά ξύπνησε σε μια άλλη χώρα που όλοι έχουμε χρήμα που ρέει από τα μπατζάκια και απλά το κάνουμε μασούρια! Επιπλέον, πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η λύση δεν είναι να ποινοικοποιείς την μη πληρωμή κομίστρων τα οποία όλοι ξέρουν πως (αν και καλύπτονται από τις παραπάνω συμβάσεις) είναι απαράδεκτα υψηλά και κοινωνίκα άδικα.

Εν κατακλείδι, η κατάσταση θα μπορούσε να εκτονωθεί αν το κράτος αντιλαμβανόταν το δίκαιο των αιτημάτων των πολιτών και προσπαθούσε να κινηθεί έξυπνα 'γύρω' από τις συμβάσεις καθιερώνοντας κάρτες εβδομαδιαίων, μηνιαίων ή 6μηνιαίως διελεύσεων που να προσέφεραν χαμηλότερο συνολικό κόμιστρο ή εξέταζε σε ποιά σημεία δεν υπάρχει παράπλευρος δρόμος χωρίς διόδια (όπως ορίζει ο νόμος ότι πρέπει να υπάρχει) και να αναγκάσει τους κατασκευαστές να τηρήσουν όλες τις προβλεπόμενες διαδικασίες. Και οι πολίτες φυσικά θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι οπως σε τόσα άλλα πράγματα, ένα μέρος της ευθύνης βαραίνει όλους εμάς, και ότι θα πρέπει όλοι τελικά να συνεισφέρουμε στην λύση του προβλήματος με το να είμαστε διαλλακτικοί και πρόθυμοι για υποχωρήσεις εκατέρωθεν.

Υ.Γ. Αντίστοιχα, αντί η κυβέρνηση να αυξάνει 40% το εισητήριο των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς (τιμωρώντας έτσι ουσιαστικά αυτούς που πληρώνουν) θα μπορούσε (επιτέλους) να βάλει σοβαρά μηχανήματα ελέγχου στους σταθμούς, ώστε να μην μπορεί να περάσει όποιος δεν χτυπάει εισητήριο. Τόσο 'δύσκολη' είναι η λύση στο πρόβλημα...