Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

Out of the blue, Into the black

Εδώ και πολύ καιρό (πλέον) ασχολείται όλη η χώρα με την οικονομική κρίση και τα παρελκόμενα της: την άνοδο των spread δανεισμού κράτους και τραπεζών, την γελοιοποίηση της χώρας στα μάτια των υπολοίπων εταίρων, την κατάργηση των επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων κλπ κλπ.
Το τελευταίο διάστημα "παίζει" ξανά στην επικαιρότητα το σενάριο να καταργηθούν επιδόματα και μισθοί και στον ιδιωτικό τομέα (αρχίζοντας από τις τράπεζες) για να γίνει υποτίθεται πιο φθήνη η εργασία στην Ελλάδα, και κατά συνέπεια πιο ανταγωνιστικές οι ελληνικές επιχειρήσεις. Και απορώ: Κανέναν δεν προβληματιζει, σε κανέναν δηλαδη δεν φαίνεται τραγικό το γεγονός ότι για μια ακόμη φορά θα την πληρώσουν οι συνήθεις ύποπτοι, οι μόνιμα αδικημένοι σε αυτή τη χώρα;

Και εξηγούμαι (που έλεγε και ο πάλαι ποτέ καταλληλότερος πρωθυπουργός...): Επί χρόνια οι ιδιωτικοί υπάλληλοι της Ελλάδας συγκεντρώνουν τα εξής χαρακτηριστικά:
1. Δουλεύουν (και παράγουν) πολύ περισσότερο αλλά πληρόνονται σαφώς λιγότερο από τους δήμοσιους συναδέλφους τους (τουλάχιστον στα πρώτα 5-10 χρόνια εργασίας).
2. Είναι σαφώς πιο καταρτισμένοι, δουλεύουν πιο γρήγορα, με περισσότερο άγχος και βγαίνουν στη σύνταξη αργότερα
3. Πληρώνουν όλους τους φόρους τους (θέλοντας και μη), σε αντίθεση με πολλούς ελεύθερους επαγγελματίες και επιχειρηματίες.
4. Για να πάρουν μια καλή δουλειά συχνά πρέπει να περάσουν από 30 συνεντεύξεις και 15 τεστ (όχι, το 'βύσμα' δεν αρκεί - και συνήθως δεν 'παίζει').
5. Τα προσόντα τους σχεδόν πάντα υπο-αμείβονται. Πτυχίο-Μεταπτυχιακό-Αγγλικά εξασφαλίζουν ένα μέσο αρχικό μισθό λίγο πάνω από 1000 Ευρώ (φυσικά σε αυτό έχει να κάνει και το τραγικό μας εκπαιδευτικό σύστημα που βγάζει μελλοντικούς ανέργους - αλλά αυτό είναι διαφορετικό θέμα).

Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το ενδεχόμενο περαιτέρο μείωσης των μισθών, έχουν σαν αποτέλεσμα να παρατηρείται στον ιδιωτικό τομέα μεγάλη πτώση ηθικού και διάθεσης για εξελιξη, απαξίωση της εργασίας και γενικότερη απογοήτευση σε εργαζόμενους κάθε είδους επιχείρησης (και στη μεγάλη πλειοψηφία των υπαλλήλων ηλικίας 25-35), καθώς διαφαίνεται ότι "πάλι εμείς θα την πληρώσουμε τη νύφη". Ήδη πρόσφατη έρευνα αποκάλυψε ότι σχεδόν το 70% των νέων εργαζόμενων/πτυχιούχων εξετάζει το ενδεχόμενο φυγής στο εξωτερικό για εύρεση καλύτερου εργασιακού μέλλοντος.
Με λίγα λόγια η χώρα με τα νέα μέτρα που αναμένονται να επιβληθούν από μήνα σε μήνα, κινδυνεύει να χάσει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι καταρτισμένου ανθρώπινου δυναμικού, ένα από τα λίγα πλεονεκτήματα που διακρίνει το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στην αξιολόγηση της ανταγωνιστικότητας της χώρας (βλ. Στα τάρταρα η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας - http://www.reporter.gr/). Είναι πολύ πιθανόν λοιπόν αντί για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας  το αποτέλεσμα να είναι το ακριβώς το αντίθετο, με πολλαπλές επιπτώσεις και στον κοινωνικό ιστό της χώρας.

5 σχόλια:

  1. φίλε, ιδιωτικέ υπάλληλε και διψασμένε για απαντήσεις νέε

    Καταλαβαινω την αγανάκτηση σου γι αυτό το σάπιο σύστημα που μπάζει νερά από παντού(παρόλο που ξέρεις ότι αυτή η κατάρρευση είχε αρχίσει απο το παρελθόν και συ την επικροτούσες υπερψηφίζοντας ξανά και ξανά πεπαλαιωμένες αντιλήψεις των γονέων σου). Η χώρα πλέον αδυνατεί ν΄ανακάψει, δεν έχει την υποδομή να το κάνει, και να βοηθήσει όλους αυτούς τους καταρτισμένους και ειδικευμένους νεους. Δυστυχώς λοιπον όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που αναφέρεις και οντως εχουν οι νέοι μεταξυ 25-35 δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν και να βρουν τη κατάλληλη απήχηση στην ελλάδα. Ν' αναμασάς συνέχεια τα ίδια προβλήματα είναι μάταιο.
    Η λύση που ζητάς ειναι μέσα σου, τη ξέρεις και δεν θέλεις να την παραδεχτείς...φύγε όσο ειναι καιρός. Είναι κρίμα να κατηγορείς τη χώρα σου, καλώς ή κακώς ως εκει μπορεί να δώσει. Ίσως τελικά η απασχόληση σου σε μια άλλη χώρα σε αυτό που πραγματικά έχεις ειδικευτεί και σ ενδιαφέρει, να σε βοηθήσει να εξελιχθείς προσωπικά και να βοηθήσεις μελλοντικά τον τόπο σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το θέμα αγαπητή μου δεν είναι να φύγουμε όλοι εκτός χώρας. Σαφώς και υπάρχει πάντα αυτή η επιλογή...
    Το ζήτημα είναι να μπορείς να έχεις αυτά που δικαιούσαι στη χώρα σου. Δεν είναι πολυτέλεια η αξιοκρατία και ο δίκαιος καταμερισμός των φόρων. Απλά στη χώρα που ζούμε φτάσαμε να το πιστεύουμε και αυτό ακόμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αφού επιλέξαμε την ενίσχυση και υποστήριξη υπερεθνικών ιδρυμάτων, καλά να πάθουμε.

    Θα γίνουμε πειθήνια όργανα της διεθνούς οικονομικής ελίτ, θα υπακούμε άμεσα στις διαταγές της και θα λέμε και ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. O ¨Ελληνας φίλε Νίκο θέλει καπιταλισμό με τα προνόμια του σοσιαλισμού. Δηλαδή: καλό μισθό, ωραία δουλειά αλλά και ασφάλεια στην εργασία (καμία απόλυση-ποτέ!) και μια καλή σύνταξη στα 55! Επειδή όμως δεν ειμαστε Σουηδία, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα αυτα...

    Όπως και να έχει πάντως, είναι μαλακία να πληρώνουν πάντα οι μισθωτοί το μάρμαρο απλά επειδή είναι οι μόνοι που δεν μπορούν να κρύψουν τα έσοδα τους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή