Έτος 2010, Ελλάδα: Η χώρα βρίσκεται στα όρια της χρεωκοπίας, με το ηθικό του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας τσακισμένο και χωρίς καμία θετική προοπτική να διαφαίνεται στο άμεσο μέλλον. Τι κάνουν για όλα αυτά οι πολιτικοί αρχηγοί του τόπου:
α) Ο πρωθυπουργός της χώρας θεωρεί συνετό να εκβιάσει το λαό με προσφύγη σε βουλευτικές εκλογές αν δεν πάρει ψήφο εμπιστοσύνης στις (υποτιθέμενες) αυτοδικοικητικές εκλογές. Και αυτό ενώ γνωρίζει τις καταστροφικές συνέπεις που θα είχε μια τέτοια κίνηση για την οικονομία και τη κρατική λειτουργία και επιπλέον ενώ μόλις ένα χρόνο πριν κέρδισε την εξουσία με μια από τις μεγαλύτερες εκλογικές διαφορές στη μεταπολίτευση.
β) Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ στο εξωτερικό λέει ότι στηρίζει την προσπάθεια της χώρας και το μνημόνιο, στο εσωτερικό το καταψηφίζει και κατακρίνει την κυβέρνηση για την πολιτική της. Τολμά δε να αρθρώνει ότι μόνη της η παρούσα κυβέρνηση μας έσυρε στο ΔΝΤ, κάνοντας τον κινέζο στα όσα τραγικά έπραξε το κόμμα του ως κυβέρνηση για 5 χρόνια! Ο δε πρώην πρωθυπουργός παίζει κρυφτούλι με τον κόσμο, ξεφτιλίζοντας όποια αξιοπρέπεια του είχε μείνει και θυμίζοντας καθημερινά στους πολίτες πόσο μεγάλο λάθος έκαναν που τον ψήφισαν!
γ) Η αρχηγός του ΚΚΕ θεωρεί λύση το να αποκόπτουμε τα λιμάνια της χώρας ώστε να μην μπορούν να μας φέρνουν τους (κακούς αστούς ιμπεριαλιστές) τουρίστες. Επίσης, να διοργανώνουμε πορεία με οποιαδήποτε αφορμή, να καταλαμβάνουμε εθνικά μνημεία και άλλα τέτοια 'ωραία' που συμβάλλουν "ουσιαστικά και εποικοδομητικά" στην έξοδο της χώρας από την τρέχουσα κατάσταση. Η ίδια πανηγυρίζει για την αύξηση των ποσοστών του ΚΚΕ στις δημοτικές εκλογές (με αποχή κοντά στο 50% που πάντα ευνοεί τα κόμματα με ισχυρή βάση ψηφοφόρων...) και για την καταδίκη του μνημονίου από το λαό.
Τα υπόλοιπα κόμματα της βουλής κινήθηκαν σε παρόμοια μοτίβα, μην κάνοντας κάποια ουσιαστική πρόταση για την βελτίωση της τρέχουσας κατάστασης.
Τι μας δείχνουν όλα αυτά αν όχι ότι το πολιτικό μας σύστημα αποτελείται από ανθρώπους με μικρό πολιτικό ανάστημα, κοντόφθαλμους και άτολμους, οι οποίοι την κρισιμότερη στιγμή δείχνουν παροιμιώδη έλλειψη πατριωτισμού και ομοψυχίας; Ανθρώπους που επιλέγουν να ικανοποιήσουν άλλα συμφέροντα (ψηφοφόρους, βουλευτές/στελέχη του κόμματος, προσωπικές φιλοδοξίες, κλπ) αλλά σίγουρα όχι το συμφέρον της χώρας και του συνόλου των πολιτών.
Ούτε ένας κομματικός αρχηγός (εκτός ίσως από τον Καρατζαφέρη...κοίτα που φτάσαμε!) δεν έχει κάνει πρόταση για κυβέρνηση εθνικής ομοψυχίας, έστω για διάστημα 1-2 ετών μέχρι να ορθοποδήσουμε. Ούτε ένας δεν μίλησε για την ανάγκη να πέσουν οι τόνοι και να συνεργαστούν ενόψει της κρισιμότητας της κατάστασης.
Μπροστά σε όλο αυτό το πανηγύρι οι πολίτες δεν έχουν πολλές επιλογές στο πως ψηφίζουν: Αποχή, Άκυρο ή (για μια ακόμη φορά) επιλογή του μη χείρον...μόνο που (απ' ότι φάνηκε στις δημοτικές εκλογές) έχουν αρχίσει να κουράζονται από την τρίτη επιλογή.
Για μένα ο πιο γελοίος πανηγυρισμός ήταν του ΚΚΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχήν, τα καλά του νούμερα οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στη ...στρατιωτική πειθαρχία των ψηφοφόρων του. Αυτό που εννοείς και εσύ δηλαδή.
Κατά δεύτερο, η περίοδος αυτή είναι η πλέον ιδανική για ένα κόμμα της αριστεράς. Χιλιάδες άνεργοι, περικοπές στα εισοδήματα, αύξηση της φτώχειας, διακυβευση των εργασιακών δικαιωμάτων.
Και αυτή πήραν ΜΟΝΟ 10% σε ένα τόσο ευνοικό κλίμα για τις πολιτικές τους ιδέες;;;;
Αν μη τι άλλο αποδεικνύει ότι ο κόσμος ούτε σε αυτούς έχει εμπιστοσύνη...
και κρίμα που δεν το καταλαβαίνουν ..
διότι αν το καταλάβαιναν θα κατάρτιζαν σοβαρές εναλλακτικές προτάσεις πολιτικές και όχι μαλακίες τύπου επιδόμα ανεργίας 1200 ευρώ εσάει μέχρι να ψοφήσεις.
Όπως είδες στον 2ο γύρο η αποχή αυξήθηξε κι άλλο. Βγήκαν περιφερειάρχες με 35% συμμετοχή (αν συνυπολογίσουμε λευκά/άκυρα). Και ακόμα όλοι το βιολί τους...κέρδισμενοι όλοι...
ΑπάντησηΔιαγραφή